ο Αετός ο γνήσιος μέσα από την μυθολογία και την Λαογραφία, του Όμηρου Ερμίδη-l'aquila il genuino attraverso la mitologia e il folclore, di Omero Hermides

Πηγή φωτογραφίας : http://erevnw.blogspot.gr/2014/10/blog-post_15.html

Τα κυριότερα είδη των αετών εις την πατρίδα μας είναι :

1ον ] είδος ο αετός ο μέγας ή ο γνήσιος [Aquila chrysaetus], ο 

ο Αερόπους [ονομασία παρά τοις αρχαίοις] ή ο Μέροψ ο μελισσοφάγος, του Όμηρου Ερμείδη/ Aeropous [nome dall'antico] o Merops il gruccione, di Omero Hermedis

 Οι ονομασίες του εις την ελληνική επικράτεια :  ο Αερόπους [ονομασία παρά τοις αρχαίοις] ή [ίσως] ο Αέροψ [ονομασία παρά τοις αρχαίοις, εις την βοιωτικήν διάλεκτο] ή [ίσως] ο Μέροψ  ο μελισσοφάγος [ονομασία παρά τοις

η Αγελάδα [λαϊκή ονομασία] ή η Δάμαλις ή Δάμαλη [ονομασία παρά τοις αρχαίοις], του Όμηρου Ερμείδη /La vacca [nome popolare] o Damalis o Damalis [nome piuttosto che l'antico], da Omero Hermedis

η Αγελάδα [λαϊκή ονομασία] ή η Δάμαλις ή Δάμαλη [ονομασία παρά τοις αρχαίοις], του Όμηρου Ερμείδη /La vacca [nome popolare] o Damalis o Damalis [nome piuttosto che l'antico], da Omero Ermedis

[η φωτογραφία προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://dasarxeio.com/2016/04/30/1216-4/  ελληνικές φυλές]

  Ο Αριστοτέλης εις το έργο του «Περί ζώων μορίων» εις τον στίχο …a

Το Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη - La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Hermidis

Το Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

[η φωτογραφία προέρχεται από  την ακόλουθη ιστοσελίδα : http://kerasovo.blogspot.gr/p/blog-page_88.html   ]

Η  Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

το Κουνάβι ή Ικτίς ή η Ίκτις ή η Ικτίς η ορεοδίαιτος ή η Mustela martes (λατινική ονομασία) [είδος 1ον εν Ελλάδι]

Η Κουκουβάγια μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη - Il gufo attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Hermedis

Η  Κουκουβάγια μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / Il gufo attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

[η φωτογραφία προέρχεται από  την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://imgur.com/gallery/CLxwhxF  ]

η Κουκουβάγια [με αυτιά] ή ο Ώτος ο Βραχύωτος ή Χουχουβάγια [λαϊκή ονομασία εις την Γορτυνία] ή  η Τυτώ η λευκή  ή το Κλαψοπούλι [λαϊκή ονομασία] ή το Ψαροπούλι [λαϊκή ονομασία][είδος 3ον εν Ελλάδι]

Το καράβι των Μακάρων και των Καλλικαντζάρων, στην αρχαιότητα και το χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη - La barca dei Makars e la folletti, nell'antichità e il cristianesimo, di Omero Hermeidis

Το καράβι των Μακάρων και των Καλλικαντζάρων, στην αρχαιότητα και το χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη

[οι φωτογραφίες προέρχονται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://ellasellas.wordpress.com/2017/04/06/%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD/ ]

[419]

Ελληνική μυθολογία, προκατακλυσμιαία ιστορία

Το καραβάκι των Μακάρων

Λύκοι καὶ πρόβατα καὶ κριός, Αἰσώπου Μῦθοι [ΣΙΗ] - Lupo e pecore e ariete, Esopo miti

Λύκοι καὶ πρόβατα καὶ κριός, Αἰσώπου Μῦθοι/ Lupo e pecore e ariete, Esopo miti

Η Βασκανία εις την αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό ! του Όμηρου Ερμείδη [μέρος 2ο] Lo stregamento nell'antichità e nel cristianesimo! di Omero Ermedis [parte 2]

Χριστιανική ιστορία

Η Βασκανία

  Οι βυζαντινοί όχι μόνο εδέχοντο την ύπαρξη της βασκανίας, την οποία εθεράπευαν με ξόρκια, αλλά και για να την ερμηνεύσουν ακολουθούσαν τ’ αχνάρια του Πλουτάρχου. Για την βασκανία επίσης μιλούν κι ο Χρυσόστομος και ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος και ο Σωφρόνιος Ιεροσολύμων. Την πίστη για την βλαβερή επίδραση της βασκανίας και απ’ το μέρος των λογίων εξ άλλου επιβεβαιώνουν : ο Ψελλός ο Κωνσταντίνος Μανασσής

  Ο Ι. Τζέτζης – ο ανώνυμος ποιητής των τελευταίων αιώνων, που είπε : «Βασκανίην φυλακή πάση τα μάλιστα φυλάσσου ή κην μη βλάπτη γε μην έστι βαρεία». Κατά τα χρόνια του οσίου Νίκωνος, οι Μιλήγοι, οι οποίοι κατοικούσαν εις τον Ταΰγετο, ήσαν ακόμα ειδωλολάτρες. Ο βιογράφος του [Μέξης,... Γ.Σιέττος, Αρχαίες επιβιώσεις στον χριστιανισμό, εκδ. Aldebaran – σελίδα ....] δίνει παραστατικά την εικόνα τους ως τεραστίων υπάρξεων, έτσι όπως φάνταζαν εις την μισαλλόδοξη και δεισιδαιμονική σκέψη των φανατικών χριστιανών της εποχής :

    «Τελχίνες τινές και βάσκανοι δαίμονες εξόρμησαν πότε ενίοις των την χώραν λαχόντων των Αθρισκών ους δη Μιλήγους».

  Και οι χριστιανοί και κυρίως οι μάνες φτιάχνουν πολλών ειδών φυλαχτά για τα παιδιά τους, τους συζύγους τους ή και τον εαυτόν τους ή όποιον έχει ανάγκη. Και όλα είναι για την προστασία από το «κακό μάτι», την «γλωσσοφαγιά» και πολλά άλλα. Όπως τον απήγανο, τα λουλούδια από τον επιτάφιο, τα λουλούδια της Παναγίας του 15αύγουστου, σταυροί και πολλά άλλα. Σε κάποια μέρη μέσα εις το φυλαχτό έβαζαν μπαρούτι, λιβάνι, ψωμί, λουλούδια από τον επιτάφιο και πήγανο (απήγανο).

  Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ματιάζουν αυτοί που έχουν πυκνά φρύδια, αλλά και οι ζηλόφθονες και ζηλιάρηδες ματιάζουν. Συνήθως ματιάζονται τα μικρά παιδιά, τα περιποιημένα ζώα ακόμη και τα μπερεκέτια, τα καλά σπαρτά. Όταν ματιασθεί κανείς αισθάνεται πονοκέφαλο, ανορεξία, μια αδικαιολόγητη στεναχώρια και αν κοιμηθεί χωρίς να ξεματιαστεί, τότε αρρωσταίνει. Για την προφύλαξη από τη βασκανία ο ελληνικός λαός εκτός από διάφορα φυλακτά χρησιμοποιεί και ευχές [γητειά] ή χειρονομίες. «Μια καλή μανούλα είχε ένα καλό παιδάκι τούδε ου κόσμους και του βάσκανε ήρθε ο Χριστός και του ξιβάσκανε απ’ τα είκουσι νύχια στη κορφή του κιφαλιού [3 φορές] ου άνεμους τούφερε ου Χριστός του πήρε φτου, φτου, φτου. Άγιοι Ανάργυροι και θαματουργοί [3 φορές]»

  Για να θεραπεύσουν την λούγκα [αδένα όπως βουβώνες, ερεθισμένο από την κούραση] πηγαίνουν το βράδυ όταν έχει φεγγάρι σ’ ένα σταυροδρόμι κι λέγουν τρεις φορές: «απόψε λούγκα κι αστέρια, αύριο ούτε λούγκα ούτε αστέρια» και πέταγαν κάθε φορά από ένα χαλικάκι. Για να θεραπεύσουν το κριθαράκι εις το μάτι, το φυσάει ο πρωτότο­κος υιός ή ο τελευταίος, ο οποίος ενώ το φυσά λέγει τρεις φορές: «φτου κριθαράκι είμι πρώτος και σι τρώου, ή είμι απογένης και σε τρώου». Για να μη βλέπουν εφιαλτικά όνειρα, την ώρα που πέφτουν να κοιμηθούν, σταυρώνουν τρεις φορές το μαξιλάρι με το χέρι τους και λέγουν : «μόρα* και μορή, μορή και κακαειδή, όταν έλθεις να μι βρεις να μι δεις να σκάσεις». [* [1] μόρα ή μορή = εφιάλτης [ιταλικά Morra, αλβανικά More, σλάβικα Mora. * [2] κακαειδή = άσχημη γυναίκα, [από το κακός και είδος = όψις]

  Για να διώξουν το μάτι λέγουν επίσης και τα παρακάτω :

   «πέρασα σε ένα σταυροδρόμι είδα την Παναγία με το Χριστό, είχαν στρώσει την μαλαματένια ποδιά και τρώγανε. Πήρα τα ψίχουλα και τα σκόρπησα σε βοριάδες και ανέμους»

   Αυτό επαναλαμβάνεται 3 φορές. Λέγοντάς τα κρατούν εις το χέρι λίγο ψωμί (ψίχουλα), αλάτι και απάνω τους έχει φτύσει ο άρρωστος. «εννιά ένα, εννιά δύο, εννιά τρία. Εννιά ένα. Παναίτσα χρυσή ένα, Χριστός ζωντανός δύο, βάλε το ρούχο ανάποδα. Ότι και να είναι άνδρας ή γυναίκα να σκάσει και τα μάτια του να πέσουν στη θάλασσα. Ο χριστιανός να γίνει καλά» Αυτό το λέγουν τρεις φορές κρατώντας εις το χέρι ότι και προηγουμένως. Μετά ρίχνουν σε ένα ποτήρι με νερό το αλάτι και τα ψίχουλα και ραντίζουν το κεφάλι του αρρώστου 9 φορές. (Το νερό το ρίχνουν εις το δοχείο που πίνουν νερό οι κόττες για να πέσουν κλώσες). Άλλοι πάλι λένε εννέα φορές το «Πάτερ ημών...» και μετά «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ και λόγε Θεού ζώντος, πρέσβευε την δέησιν ημών, χάρισε στον άρρωστο την υγεία». Γήτειο λέγουν και για να θεραπεύσουν τα μωρά από την κρούπα [στενό και βαθύ ουρανίσκο]. Έβγαιναν το βράδυ και έλεγαν το γήτειο, το οποίο δυστυχώς δεν διασώθηκε, ταυτόχρονα άλοιφαν το στόμα του μωρού μ’ ένα κόκκινο πανί βουτηγμένο σε στάχτη και μέλι. [www..............gr].

  Και από το φυτό Ελελίφασκος ο κίστος ή ο Κίστος ο ελελίφασκος ή ο Cistus salvifolius [λατινική ονομασία] ή το Αγκάθι της μάγισσας [λαϊκή ονομασία] ή το Κίστο [λαϊκή ονομασία] ή το Κιστό [λαϊκή ονομασία].

  Όπου εκ του φλοιού του κατασκευάζουν σταυρούς προφυλακτηρίους από την μαγεία. Υπάρχει μερικές φορές απροθυμία εις την μετάδοση των λόγων, καθώς πιστεύεται ότι έτσι χάνεται η δύναμή τους και δεν έχει επιτυχία το ξεμάτιασμα, μόνο αν δοθούν την Μεγάλη Πέμπτη και αυτό πρέπει άμα είναι γυναίκα να το πει σε άντρα ή άμα είναι άντρας να το πει σε γυναίκα, διότι σε διαφορετική περίπτωση χάνει την δύναμη του, ακόμα και εις αυτόν που το γνωρίζει και το μεταβιβάζει σε άτομο του ιδίου φύλου ή δεν είναι Μεγάλη Πέμπτη. Αλλού λέγουν ότι δεν πειράζει αν δεν είναι Μεγάλη Πέμπτη αρκεί να είναι από άντρα σε γυναίκα ή αντιστρόφως.

  Η λαϊκή παράδοση μας αναφέρει επίσης ότι υπάρχουν βασκανίες οι οποίες χρησιμοποιούνται δια την απαλλαγή από επιδημίες. Σε πολλά χωριά ακόμη και σήμερα όταν υπάρχει ένας άρρωστος, πρέπει να πάει σε ένα ρέμα χωρίς να τον δει κανένα μάτι, κρατώντας ένα μαντήλι καθαρό δικό του. Εκεί να πάρει δυο βάτους, να τους ενώσει και να περάσει από κάτω αφήνοντας πίσω και τα ρούχα του μαζί με το μαντήλι. Έτσι πιστεύετε ότι αφήνει πίσω και την αρρώστια του. Επίσης πιστεύουν ότι το πρωί προτού λαλήσει κόκορας ο άρρωστος δεν πρέπει να περάσει από σταυροδρόμι γιατί έχουν ρίξει μάγια. Όταν ένα μωρό είναι άρρωστο, τότε «ρίχνουν τα κάρβουνα». Η μάνα με το μωρό και ένα ποτήρι αμίλητο νερό που παίρνουν από πηγάδι, και το πηγαίνουν με την «μάγισσα» και ρίχνουν αναμμένα κάρβουνα, ενώ κοιτάζουν το φεγγάρι (ή τον ήλιο) μέσα στο νερό. Εάν επιπλέουν τα κάρβουνα το παιδί θα γίνει καλά, εάν βουλιάξουν θα πεθάνει. Αυτό γίνεται 3 ημέρες. Το βράδυ πηγαίνει η μάνα σε σταυροδρόμι και ρίχνει τα σβησμένα κάρβουνα, χωρίς να την δει μάτι. Ακόμη με τα κουκιά όπου σημαδεύουν μερικά κουκιά. Το ένα παριστάνει το σπίτι, το άλλο τον άνθρωπο, το άλλο γράμμα.

  Συνήθως τα κουκιά είναι 24. Τα ανακατεύουν εις τα χέρια τους και τα ρίχνουν χάμω. Εάν ο άνθρωπος είναι καλά πέφτει το κουκί του καλά, δηλαδή, δηλαδή δεν το πλακώνουν τα άλλα κουκιά ή πέφτει το γράμμα επάνω εις το σπίτι, οπότε έρχεται γράμμα από τον χαμένο συγγενή.. Εάν όμως έρχεται του ανοίγεται δρόμος από άλλα κουκιά. Εάν όπως είναι πεθαμένος, τον πλακώνουν τα άλλα κουκιά. Παρόμοια γίνεται και το ρίξιμο των χαρτιών μέχρι σήμερα. [αναπαραγωγή από την ακόλουθο ιστοσελίδα : http://..................5........../.........htm]

  Ο ελληνικός λαός την ονομάζει : βάσκαμα, αβάσκαμα, αβασκανία, αποσκαμό εις το Γύθειο, μάτιασμα άσχημον αμμάτιν εις την Κύπρο, ματικό εις το Καστελλόριζο, αρμένιασμα εις την Θεσσαλία, λάβωμα, φθαρμό, θιαρμό, και θιάρμισμα εις την Κρήτη.

 Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται λόγω μη αναφοράς του συγγραφέως και της ιστοσελίδος σε πολλές περιπτώσεις αναπαραγωγής αλλά και εν όψει της κυκλοφορίας του βιβλίου Ηρωολόγιον Αγιολόγιον [μέρος 2] Αύγουστο - Σεπτέμβριο 2019 - μέρος 1ο - 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης

Η Βασκανία εις την αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό ! του Όμηρου Ερμείδη [μέρος 1ο] Lo stregamento nell'antichità e nel cristianesimo! di Omero Ermedis [parte 1]]

Ελληνική Προϊστορία

 Η Βασκανία

  Αντιβασκανικό υπήρχε εις την μινωϊκή Κρήτη το σείστρο, το οποίο ήτο τελετουργικό όργανο χάλκινο ή χρυσό πιστεύοντας ότι με τον κρότο του, διώχνει τα κακοποιά πνεύματα από τον ναό.

Μυθολογική πανίδα, ο Ιππογρύψ ή Αλογογρύπας, του Όμηρου Ερμείδη / Mythologicο Fauna, Hippoprips o Hylogripa, di Omero Hermidis

Μυθολογική πανίδα, ο Ιππογρύψ ή Αλογογρύπας, του Όμηρου Ερμείδη / Mythologicο Fauna, Hippoprips o Hylogripa, di Homer Ermedy [αλογογρύπας σε νόμισμα των Αβδήρων]

Μυθολογική πανίδα, η Γοργόνα του Όμηρου Ερμείδη [μέρος 1ον ]/ Mythologicο Fauna, la sirena, di Omero Ermedis [parte 1ο ]

Μυθολογική πανίδα, η Γοργόνα του Όμηρου Ερμείδη [μέρος 1^ον ]/ Mythologicο Fauna, la sirena, di Omero Ermedis [parte 1^ο ]

[η εικόνα προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : http://pictures.4ever.eu/art/mermaids-143330 ]

Οι δράκοι και οι δράκαινες στο πέρασμα του χρόνου [μέρος 2ο ]

Οι δράκοι και οι δράκαινες [μέρος 2^ο ] [*1 = προέλευση εικόνος] 

Αναφορές σε δράκους και δράκαινες έχουμε πολλές και πρώτα ο Ομηρικός ύμνος εις τον Απόλλωνα εις τον στίχο 300 : «δράκαιναν κτείνειν». Ο πιο αρχαίος μύθος δρακοντομαχίας είναι αυτός του θεού Απόλλωνος και του δράκοντος Πύθωνος. Ο

Οι δράκοι και οι δράκαινες στο πέρασμα του χρόνου [μέρος 1ο]

[η εικόνα προέρχεται *1]

Σε δράκους και δράκαινες έχουμε πολλές αναφορές και πρώτα ο Ομηρικός ύμνος εις τον Απόλλωνα εις τον στίχο 300 : «δράκαιναν κτείνειν». Ο πιο αρχαίος μύθος δρακοντομαχίας είναι του θεού Απόλλωνος και του δράκοντος Πύθωνος.