Το Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη - La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Hermidis

Το Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

[η φωτογραφία προέρχεται από  την ακόλουθη ιστοσελίδα : http://kerasovo.blogspot.gr/p/blog-page_88.html   ]

Η  Κουνάβι μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / La faina attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

το Κουνάβι ή Ικτίς ή η Ίκτις ή η Ικτίς η ορεοδίαιτος ή η Mustela martes (λατινική ονομασία) [είδος 1ον εν Ελλάδι]

 η Ικτίς η του Αριστοτέλους ή η Mustela foina (λατινική ονομασία) ή η κοινώς νυφίτσα[είδος 2ον εν Ελλάδι]

η Ικτίς η δύσοσμος ή η Mustela putorius (λατινική ονομασία) [είδος 3ον εν Ελλάδι]

  Είναι γένος θηλαστικών της οικογενείας των ικτιδιδών.

  Τα γνωστότερα είδη είναι :

α] η ικτίς η ορεοδίαιτος ή Mustela martes (λατινική ονομασία).

  Το σώμα της φθάνει τα 0,40-0,50 χωρίς την ουρά του. Το σώμα είναι επίμηκες και λίαν εύκαμπτον, η κεφαλή της καταλήγει σε οξύ ρύγχος, τα ώτα της όρθια και μικρά, τα σκέλη της βραχέα, οι πόδες της πενταδάλτυλοι με πέλματα τριχωτάκαι με γαμψούς και ισχυρότατους όνυχες, δια των οποίων αναρριχάται ταχύτατα και ασφαλέστατα εις δένδρα και βράχους, οι οφθαλμοί της μελανοί, το χρώμα της στίλβον μέλαν ή καστανόν ή καστανόμαυρον ή με λευκές τινές κηλίδες ίσες αργυρού ταλήρουκαι κιτρινόφαιον εις τον λαιμόν και κάτωθεν αυτού, το δέρμα λεπτόν, το τρίχωμα πυκνόν και απαλώτατον, περιζήτητον εις το εμπόριον ως πολύτιμον.

  Η τροφή της συνίσταται εκ πτηνών, ποντικών, λαγών, κονίκλων, μικρών δορκάδων, όπου επιτίθεται εκ των νώτων, συλλαμβάνει αυτά εκ του λαιμού, το οποίο κατασχίζει. Είναι ευκίνητη ταχυτάτη εις τις κινήσεις της, πανούργος, επιτηδειοτάτη, προσεκτική και άκρως αιμοβόρος.

  Διώκεται απηνώς δια το δέρμα της. Η σκληρότητά της είναι χαρακτηριστική. Συλλαμβανόμενη εις παγίδα, λυτρώνεται αποκόπτουσα δια των οδόντων της αυτόν το συλληφθέντα πόδα της. Οργά κατά μήνα Φεβρουάριο, κυοφορεί επί εννέα μήνες και τίκτει 3-6 νεογνά. Τα οποία τρέφει δια του γάλακτός της και μεταφέρει δια των οδόντων της από τόπου εις τόπον όπως η γάτα.

  Καθ’ όλην αυτήν την περίοδο συμπίπτει με την άνοιξη και το θέρος και εν μέρει με το φθινόπωρον, το τρίχωμά της μαδά και καθίσταται άχρηστον το δέρμα της.

  Εις την Ελλάδα απαντάται πολλαχού των δασωδών ή ορεινών περιοχών της ίκτιδος και κυρίως εις μείζονα αριθμό εις την Πελοπόννησοεις τας περιδφερείας Τριπόλεως, Καλαμών, Κορινθίας (εις το όρος Ζήρεια), εις την Στερεά Ελλάδα εις τις περιφέρεις Αμφίσσης, Δωρίδος, Αγρινίου, Μεσολογγίου, Βάλτου, Άρτης εις την Ήπειρο εις τις περιφέρειες Ιωαννίνων, Κονίτσης, Πωγωνίου, Πρεβέζης, Γουμενίτσης, Φιλιατών, εις την θεσσαλία  εις τις περιφέρειες Καλαμπάκας, Καρδίτσης, Τρικάλλων, Αγυιάς Λαρίσσης, Σερβίων εις την δυτική Μακεδονία εις τις περιφέρειες Γρεβενών, Σιατίστης, Καστοριάς, Εδέσσης, εις την Θράκη εις την περιφέρεια της Κομοτινής ιδίως εις το δάσος Ασωμάτων Γενετής, και εις τις νήσους στην περιφέρεια Μυτιλήνης, Άνδρου, Θάσου και Κερκύρας.

 Απαγορεύεται το κυνήγι της από 1ης Φεβρουαρόυ μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου.

β] η Ικτίς η του Αριστοτέλους ή η Mustela foina (λατινική ονομασία)ή η κοινώς νυφίτσα.

 Είναι το μικρότερο αρπακτικόν της Ευρώπης. Το δέρμα της είναι λείον, υπέρυθρον κατά τα άνω μέρη του σώματος και λευκόν κατά τα υποκάτω.

  Ενδιαιτάται ιδίως πλησίον κατωκημένων μερών, όπου τα θηραματά της ευρίσκονται αφθονώτερα. Κατά τον χειμώνα κρύπτεται εις τους σιτοβολώνας, όπου καταδιώκει τους μυς και τους αρουραίους, αλλά οι καταστροφές οι οποίες προξενεί είναι κατά πολύ μεγαλύτερες αυτων των ωφελειών τις οποίες παρέχει. Διότι καταστρέφει όρνιθες, λαγούς, περιστεριών όπου τα θανατώνει με τα νύχια της στο λαιμό τους.

  Την φωλέα της της κατασκευάζει επί των ρωγμών των δένδρων ή των τοίχων των εγκατελειμμένων κατοικιών.

  Η θηλυκιά γεννά κατά τον Μάρτιον 4-6 νεογνά τα οποία γαλουχεί επί μακρό χρονικό διάστημα.

γ] η Ικτίς η δύσοσμος ή η Mustela putorius (λατινική ονομασία).

  Διαφέρει των άλλων ειδών κυρίως εκ του ότι έχει 34 αντί 38 που φέρουν τα υπόλοιπα είδη του γένους.

  Το σώμα της είναι επιμήκες σκωληκοιδές,  ευκινητότατον και ουρά της βραχεία κατά το μάλλον ή ήττον και λεπτοτέρα των υπολοίπων ειδών.

  Οι πόδες είναι βραχείς και πολυτριχωτοί, η κεφαλή απεστρογγυλομένη και τα ώτα μετρίου μεγέθους.

  Ο χρωματισμός της είναι ορφνόφαιος κατά τα άνω μέρη του σώματος και ερυθρόλευκος κατά την κοιλίαν. Ιδίον γνώρισμα είναι η δυσώδη οσμή.

  Η λαογραφία μας αναφέρει ότι η νυφίτσα προήλθε εκ μεταμορφώσεως εις το ζώο τούτο ωραίας νεονύμφου γυναικός, της οποίας ο γάμος υπήρξε ατυχής.

  Δια τις δοξασίες του ελληνικού λαού η νυφίτσα ζηλοτυπεί τους νεονύμφους και προσπαθεί να επιφέρει διχόνοιαν μεταξύ αυτών καταστρέφουσα τις προίκες των.

  Προς αποτροπήν του επικρεμαμένου τούτου δια τους νεονύμφους κινδύνου, παραθέτουν χάριν της νυφίτσας ρόκαν με βαμβάκι και διάφορα μειλίγματα (πλακούντια κ.α).

  Εν Αρκαδία η νυφίτσα θεωρείται ως νεράιδα, της οποίας το έργο είναι να καταστρέφη τις προίκες.

  Το δέρμα της νυφίτσας θεωρείται  ως προικισμένο με ειδικές μαγικές ιδιότητες, γι αυτό και εξ αυτών κατασκευάζουν βαλάντια, τα οποία πιστεύουν ότι θα είναι ακένωτα.

  Δείγματα του μύθου περί μεταμορφώσεως απαντούμε ήδη εις τους Αισώπειους μύθους, τον Αιλιανόν, τους μυθογράφους, εκτός δε της Ελλάδος και εις αναλόγους διηγήσεις της «Χιτοπαδάσας». 

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος .

Από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη , «Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την πανίδα της πατρίδος μας» - η βιβλιογραφία έχει αποκρυφτεί μέχρι την κυκλοφορία του - Ιούνιος 2019