Η Κουκουβάγια μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη - Il gufo attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Hermedis

Η  Κουκουβάγια μέσα από την μυθολογία και την λαογραφία, του Όμηρου Ερμείδη / Il gufo attraverso la mitologia e il folklore, di Omero Ermedis

[η φωτογραφία προέρχεται από  την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://imgur.com/gallery/CLxwhxF  ]

η Κουκουβάγια [με αυτιά] ή ο Ώτος ο Βραχύωτος ή Χουχουβάγια [λαϊκή ονομασία εις την Γορτυνία] ή  η Τυτώ η λευκή  ή το Κλαψοπούλι [λαϊκή ονομασία] ή το Ψαροπούλι [λαϊκή ονομασία][είδος 3ον εν Ελλάδι]

   Ο μύθος μας λέγει ότι ο Ώτος ήταν υιός του Ποσειδώνος και της Ιφιμεδείας, συζύγου του Αλωέως, βασιλέως της Ασωπίας. Η Ιφιμέδεια απέκτησε με τον Ποσειδώνα δυο υιούς τον Ώτο και τον Εφιάλτη, οι οποίοι ανατράφηκαν από τον Αλωέα ωσάν δικά του τέκνα και επονομασθήκαν Αλωείδες ή Αλωάδες. Αυτοί μεγάλωναν και κάθε έτος έπαιρναν μια οργυιά εις μήκος και έναν πήχυ εις πλάτος, ώστε όταν έφθασαν εις ηλικία εννέα ετών να έχουν εννέα οργυιές μήκος και εννέα πήχεις εις πλάτος. Καυχώμενοι δια τις διαστάσεις τους αποφάσισαν να ανέλθουν εις τους ουρανούς , να εκδιώξουν από εκεί τον Δία και τους άλλους θεούς και να αναλάβουν την βασιλεία του ουρανού και της γης και να νυμφευθούν ο μεν Ώτος την Ήρα και ο Εφιάλτης την Αρτέμιδα. Δια τον σκοπό αυτό τοποθέτησαν την Όσσα εις τον Όλυμπο και σε αυτή το Πήλιο και άρχισαν να ρίπτουν και άλλα όρη εις την θάλασσα για την μεταβάλλουν εις ξηρά. Τότε εξήλθε ο Άρης για να πολεμήσει και τον αιχμαλώτισαν και τον μετέφεραν εις την Καρία, όπου και τον κράτησαν δέσμιο για 13 μήνες εις «χαλκό κέραμο».  Αλλά η μητρυιά των Ερίβοια ειδοποίησε για αυτό τον Ερμή, ο οποίος τον ελευθέρωσε. Αργότερα όταν οι δυο αδερφοί βγήκαν για κυνήγι εις την Νάξο, έθεσε μεταξύ των ένα ελάφι, και αυτοί τόξευσαν ταυτοχρόνως αλληλοεφονεύθηκαν.

  Ένας άλλος μύθος μας λέγει ότι οι υιοί του Βορέως απήγαγαν την μητέρα τους και την αδερφή τους εις την Νάξο. Ο Εφιάλτης και ο Ώτος στάλθηκαν από τον Αλωέα να τις ελευθερώσουν. Πράγματι οι δυο αδερφοί τις απελευθέρωσαν, όπου και έλαβαν και την εξουσία του νησιού. Όπου επήλθε η αλληλοεξόντωσή των από την αντιζηλία περί εξουσίας εις το νησί.

  Οι Αλωείδες τιμωρήθηκαν εις τον Άδη δια την ασέβειά τους να πολεμήσουν τους θεούς. Ο Οβίδιος μας λέγει ότι δια να εξιλεωθεί η ψυχή του Ώτου, ως αυτός που προκάλεσε τον αδερφό του δια τον πόλεμο εναντίον των θεών έμεινε εις τον επάνω κόσμο μεταμορφωμένος εις το ομώνυμο πτηνό Ώτο.              

  Η λαϊκή παράδοση μας λέει ότι εις την Λάστα του δήμου Μυλάοντα της Γορτυνίας ότι μια φορά ήταν μια χήρα που είχε εννιά παιδιά αρσενικά και ένα θηλυκό. Το μικρότερο αρσενικό ήταν πραματευτής και πήγαινε πολύ αλάργα και πούλαγε τις πραμάτειες του. Εκεί θέλησε να δώσει την αδερφή του που την έλεγαν Αρετή, για να έχει αποκούμπι. Η μάνα του όμως δεν ήθελε να την δώσει στα ξένα, αλλά δεν τις πέρασε. Την πάντρεψε το παιδί και την έδωκε εκεί που ήθελε στα ξένα, αλλά άμα την έδωσε δεν πέρασε πολύς καιρός, πέθαναν τα παιδιά ως και τα δεκαοχτώ ξαδέρφια, γιατί κοντά στα οκτώ αδέρφια είχε και δεκαοχτώ ξαδέρφια. Τότε η μάνα βλαστήμαγε το μικρότερό της παιδί ολημερίς. Το παιδί τότε σηκώθηκε από τον τάφο έβαλε το κρεββάτι του στο άλογο, και πήγε στα ξένα και έφερε την αδερφή του. Αλλά όταν μπήκανε στο χωριό το παιδί στάθηκε πίσω. Η Αρετή που είχε να δει πολύ καιρό την μάνα της, από τον πόνο της τον πολύ δεν καρτέρησε να έρθει ο αδερφός της και πήγε στην μάνα της. Αλλά άμα ειδωθήκανε, κλαίγανε πολύ και λέγανε «Οχού!» και από τον πόνο τον πολύ γίνανε κουκουβάγιες και λένε ακόμα το «Οχουού!». Και γι’ αυτό τις χήρες τις λένε χουχουλούζαις. Το παιδί που έμεινε πίσω, πήγε και χώθηκε στον τάφο του πάλι, και ο κόσμος τους έβγαλε τραγούδι.

  Μια άλλη παράδοση από την Τεγέα μας λέει ότι : μια φορά ήταν μια γυναίκα που σένα μεγάλο θανατικό έχασε όλους τους συγγενείς της και από την λύπη της την πολύ πήγε σε μία ερημιά σένα βουνό και σαράντα ημέρες δεν έκανε τίποτε άλλο από το να κλαίει και να στενάζει. Όπου την είδε ο θεός την λυπήθηκε και την έκανε πουλί, κουκουβάγια.     

  Η κουκουβάγια είναι από τα πτηνά τα οποία βοηθούν με τον τρόπο τους τον άνθρωπο, όπως εις την καταπολέμηση των τρωκτικών [ποντικοί] και των ζιζανίων. Και ειδικά η λευκή τυτώ είναι πολύ καλή σε αυτή την περίπτωση. Η λευκή τυτώ, ένα είδος κουκουβάγιας που θεωρείται και δείκτης ποιότητος του αγροτικού οικοσυστήματος στις περιοχές όπου συχνάζει στην Ελλάδα, αποτελεί την ιδανική λύση στην καταπολέμηση των τρωκτικών, καθώς μια οικογένεια με τα 45 μικρά της μπορεί να καταναλώσει για την τροφή της σε ένα έτος πάνω από 4.000 [!] ποντίκια.

  Έναν πολύ πρακτικό και πρωτότυπο τρόπο προστασίας από τρωκτικά προτείνει ο «Σύλλογος Προστασίας και Περιθάλψεως Αγρίας Ζωής» [ΑΝΙΜΑ], αντί των δηλητηρίων που χρημοποιεί σήμερα κατά κόρον η γεωργία, με τους αγρότες.                                                       

  Μέσω της υπεύθυνης του συγκεκριμένου προγράμματος του «Συλλόγου Προστασίας και Περιθάλψεως Αγρίας Ζωής» ΑΝΙΜΑ, Μαρίας Γανωτής, στο πλαίσιο μιας γενικότερης τάσεως με σκοπό τον περιορισμό της χρήσεως χημικών στη γεωργία,  όπου πολλοί αγρότες στο εξωτερικό εγκατέστησαν και τεχνητές φωλιές στα χωράφια τους, με σκοπό να ενθαρρύνουν την προσέλευση αρπακτικών πτηνών όπως της λευκής κουκουβάγιας, όπου προστατεύουν έτσι τα σπαρτά τους από τρωκτικά και ζιζάνια. [Άρθρο του Άκη Νοδάρου της 1ης Ιουνίου του 2009 εις την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Η Λευκή κουκουβάγια για την καταπολέμηση τρωκτικών αντί για δηλητήρια http://mnodaros.blogspot.com/2009/06/blogpost.html]

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος .

Από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη , «Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την πανίδα της πατρίδος μας» - η βιβλιογραφία έχει αποκρυφτεί μέχρι την κυκλοφορία του εν λόγω βιβλίου - Αύγουστο - Σεπτέμβριο 2019